Aan de rand van onze gemeente, aan de Veldhovensedijk in Riethoven, staat het melkveebedrijf van de familie Coppens. Halverwege de jaren zeventig is met de ruilverkaveling het bedrijf van de opa van Leo vanuit het dorp in Riethoven verplaatst naar deze meer afgelegen locatie nabij de rivier de Run. Maar ook hier moet de ruimte gedeeld worden door verschillende bestemmingen. Recent is het gebied achter het bedrijf aangewezen als natuurgebied en kan het worden gebruikt als waterberging. Leo en Nicolle staan op het punt het bedrijf over te nemen van de ouders van Leo en bekijken de mogelijkheid om natuurbeheer succesvol in te passen in hun bedrijfsvoering.

De ouders van Leo, Huub en Anita, zitten dit jaar nog samen met Leo en Nicolle in de maatschap, maar op korte termijn wordt het overgedragen aan de nieuwe generatie. Het bedrijf telt 120 koeien, en het bouwplan bestaat uit enkel gras en maïs. Leo vertelt: “We hebben een mooie huiskavel, daar winnen we gras en weiden we de koeien. Vlakbij ons zijn wat gestopte veehouders met grond waar ik de mest van onze koeien naartoe breng. In ruil daarvoor zaaien zij maïs voor onze koeien.” Over de weidegang moet Leo nog wel iets van het hart: “Bij ons kunnen de koeien van half april tot en met eind oktober overdag altijd naar buiten wanneer ze dat willen. Ze kunnen simpelweg de poort van de stal uitlopen en zo de wei in. De koeien maken hier dagelijks gebruik van, maar bijvoorbeeld bij regen zie je dat veel koeien gewoon binnen blijven. Dan kan het lijken alsof ik geen weidegang toepas, terwijl de koe altijd vrije keuze heeft. Hoe groter het aantal koeien dat je bij ons buiten in de wei ziet lopen, hoe hoger het weercijfer dat de koeien de dag geven!”

Sinds 2016 worden de koeien gemolken door twee robots, waar de koeien zelf naartoe gaan om te worden gemolken. Op de vraag hoe die overgang is verlopen vertelt Leo: “Eigenlijk liep het in de stal vanaf dag 1 goed. Door mijn ervaring als ZZP’er in de agrarische sector was ik goed voorbereid op de overgang. Maar de allerlaatste ronde die we in de melkstal hebben gemolken was toch wel een ding, een afsluiting van een bijzondere periode. Zeker voor mijn vader, die 45 jaar lang twee keer per dag in de melkput heeft gestaan. In al die jaren zijn de keren dat hij een melkbeurt heeft overgeslagen op één hand te tellen. We hebben dan ook foto’s gemaakt van die laatste keer.” Toch heeft ook Leo’s vader Huub de nieuwe methode van melken snel eigen gemaakt. “In eerste instantie zei hij over de robots, dat is jouw ding Leo. Maar de nieuwsgierigheid won en binnen 3 weken was hij zelf compleet thuis in het computerprogramma en de andere manier van werken.”

Dat tekent ook wel de kracht van de twee generaties die zo lange tijd hebben samengewerkt in de maatschap. Sinds begin dit jaar wonen Leo en Nicolle op de boerderij en zijn Huub en Anita naar het dorp verhuisd. Op de vraag waar Leo en Nicolle het meest trots op zijn, wordt er eerst goed nagedacht. Dan antwoordt Nicolle: “Ik vind de afstemming tussen jou en je vader zo mooi, dat is echt een goede samenwerking. Jullie zijn verschillend en hebben ieder jullie kwaliteiten, maar jullie vertrouwen elkaar 100% en zijn allebei positief ingesteld. Huub is echt een man van de koeien, Leo is goed thuis in de techniek. En er blijft altijd ontwikkeling in het bedrijf zitten, er is een drive om het steeds beter te willen doen.” Leo is het er volledig mee eens: “Ik krijg volop de ruimte voor ontwikkelingen voor de toekomst”. Ook Nicolle en Leo hebben een goede samenwerking. Met vier kinderen onder de 10 en een baan als juf op de basisschool heeft Nicolle genoeg omhanden. “En toch springt ze altijd bij op de boerderij als het nodig is en is ze geïnteresseerd in alles wat er op het erf gebeurt.” zegt Leo. Vanuit deze positieve grondhouding kijkt de familie Coppens ook naar het natuurgebied dat in de spreekwoordelijke achtertuin van hun melkveebedrijf ligt. Vorig jaar in de zomer is een strook langs de rivier de Run verschraald en heeft de rivier de ruimte gekregen om te meanderen. “Het komt er toch, dan heb ik het het liefst bij de deur en wil ik ook zelf verantwoordelijk zijn voor het onderhoud.” vindt Leo. “Ik ontvang subsidie van RVO om het schrale grasland en natte hooiland te onderhouden. Ook kan het middels stuwen bij hevige regenval gebruikt worden om water te bergen zodat ze in de gemeente Eindhoven droge voeten houden. Daarnaast hebben we 4 hectare semi-natuurgrond gekocht waar we kruidenrijk grasland in mogen zaaien. We zijn zelfs lid van een natuurvereniging geworden. Dat had ik zelf nooit kunnen bedenken, maar partijen zoals het Waterschap en natuurverenigingen zien ook in dat ze boeren keihard nodig om alle natuur op een goede manier te beheren.”